We nemen deze week afscheid van onze columnisten. Op vrijdag was dat natuurlijk Ben van der Burg. Daarom nog één keer een column uit eerder werk van Ben. Deze komt uit mei vorig jaar, en gaat over 'spoken word'. 

Yeah Yo, iedere zichzelf serieus nemende tekstmaker kan in deze tijd geen tekst maken zonder woorden te spoken. Want zonder spoken word ben je geen woord voor de knip meer waard. Want de waarde zit hem in de dictie, ritme, de stijl van de manier waarop je je standpunten duidelijk maakt. Let ook op de sierlijke handgebaren, die ik nu gebruik. Hier voor jou, op dit moment in de eeuwigheid.

Zelfs op de Dam hoor je een jonge dame spreken in spoken word, spreken over bewustzijn van het verleden en wijsheid in het heden. Een generatiegenoot van haar naast me op de bank, schreeuwt het uit: 'dit is slecht, slecht, kan dit weg, weg.' Maar de tekst komt uit haar hart, dus het is goed, ze is vrij, ze maakt velen blij. Ze kopieert Amanda Gorman, de Amerikaanse die sprak tijdens de inauguratie van Joe Biden.

Social media

Dat weten we nog. De jonge dame in gele mantel. Het was een kantelpunt, een paar dagen nadat Donald Trump verbannen was van Facebook. Hem, díe man, die had opgeroepen om de vrijheid te bevechten in het Capitool, werd de vrijheid ontnomen. Zo ver waren we gekomen. Een president ontdaan van zijn woorden op het grootste social media-platform. Deze beslissing knaagt aan mijn norm. We zochten naar een vorm om daar iets zinnigs over te kunnen zeggen. Want het viel niet uit te leggen. Aan de 'vrijheidszeggers'.

Luister terug | Ben van der Burg | Barbie beweegt IT-budget

Gelukkig heeft Facebook een ‘Raad van Beroep’ in het leven geroepen. Een groep van wijze mannen en vrouwen die iets te zeggen hebben over wat je wel en niet kunt zeggen, over wie je wel en niet over welk voorval mag excommuniceren. Want dat moeten we nog leren. Omgaan met vrijheid. Waar jouw vrijheid begint terwijl die van de ander niet gedijt. Weer een cliché. Maar hé, spoken word dan hoort dat erbij. Want je denkt vrij te zijn, je zegt vrij te zijn. Je zit vast, in je kop. Je bent verdoofd met vastgeroeste overtuigingen, dat is de mop.

Bouw die muur

Voorlopig blijft Trump geschorst van Facebook. Sommigen zeggen: censuur: een privaat bedrijf mag een persoon geen vrijheid van mening ontnemen. Anderen zeggen terecht: bouw die muur, we willen geen onrust in onze samenleving. Moeten we dat niet democratisch beslechten? Ondertussen heeft Trump zijn eigen ding op donaldjtrump.com. Waar Trump de woorden kan spoken die hij wil. In vrijheid.

Luister terug | Ben van der Burg | Een Zoom-onderkin

En ik heb nieuwe sokken van de Hé Má, door mijn vrouw gekocht. Deze woorden slaan nergens op, maar dit is spoken word en dan moet je niet mokken over een paar woorden, die je bekoren. Yeah Yo.

Over Ben van der Burg

IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Afgelopen zondag bracht ik door met een glimlach. Ik las het onthutsende boek ‘Er is er hier maar één de baas’ van Angelique Kunst. Citaat: ‘In de zomer van 2018 ontmoet […] Gerard Sanderink op zeventigjarige leeftijd een vrouw die zijn leven ingrijpend zal veranderen. Dat gebeurt wel vaker met mannen die in de Quote 500 staan. En dat ze eenentwintig jaar jonger is dan hij zal ook niemand verbazen.

Maar deze Rian van Rijbroek uit het Brabantse Veghel is er wel een van de buitencategorie. Ze is geheim agente, werkt voor buitenlandse mogendheden en grote multinationals. Ze is een superhacker die in de cyberwereld bekendstaat als Wonder Woman. Ze heeft verstand van high finance, van fraude, van internationale criminaliteit. En ze weet alles over de geheime uraniumvoorraden van Iran, en van de geheime broncodes van softwarebeveiligingsbedrijf Kaspersky. Kortom: een droomvriendin voor een ietwat excentrieke en wereldvreemde zakenman.’

Gerard Sanderink heeft in zijn leven een imperium neergezet. Het omvat onder meer het ICT-bedrijf Centric. Centric verzorgt bijvoorbeeld de IT-systemen bij gemeenten voor zaken als paspoorten of belastingen. Na de ontmoeting met Van Rijbroek en een ruzie met zijn ex-vriendin lijkt hij volledig de weg kwijt te zijn. Hij strompelt van rechtszaak naar rechtszaak. De meest recente: afgelopen week sprak de rechter uit dat het bestuur van Centric zich schuldig heeft gemaakt aan ‘misbruik van recht.’ In het kort: de directie vertelde aanvankelijk dat de affaire ex-vriendin versus Sanderink een privé-kwestie was, terwijl niet veel later tijdens een rechtszaak bleek dat de ex-vriendin de oorzaak zou zijn van omzetverlies bij Centric, wat weer niet in het jaarverslag vermeld stond. Al met al, hommeles en narigheid.

De kwestie Sanderink geeft inzichten. Om een imperium te bouwen dien je een bovengemiddeld onrealistisch geloof in eigen kunnen hebben en in het niet-empathische spectrum hoog  te scoren. De meedogenloosheid waarmee Sanderink rechtszaken aanspant, dag en nacht werkte en weinig ontzag had en heeft voor de medemens, bracht hem financieel succes. Aan de andere kant, je krijgt medelijden met Sanderink over het onvermogen zijn leven een beetje uitgebalanceerd in te richten. Daarmee samenhangend zitten we met de vraag wat er gebeurt met Centric, nu ze mee wordt gesleurd in deze vete. Je wilt namelijk niet dat de samenleving ontwricht wordt doordat één man van het padje afgaat.

‘De ontspoorde macht van Gerard Sanderink,’ de ondertitel van Kunst’ boek, kent vooral verliezers. Als je er echter niets mee te maken hebt, geeft de klucht echter een fascinerende beschouwing hoe een mens kan worstelen en dat is niet best.

Over Ben van der Burg

IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

In je hoofd kun je bedenken wat je wilt. De meest wilde, bizarre, extreme, mooie, fantasierijke, creatieve, slimme en domme hersenspinsels kun je laten rijpen, afschieten, omarmen of verdringen. Voor het gemak stellen we dat je baas bent in eigen hoofd, want we starten op vrijdagochtend, terwijl je naar je werk rijdt, niet de discussie of de mens nu wel of geen vrije wil heeft.

Baas in eigen hoofd vinden we een belangrijk in de analoge wereld. Wat je vervolgens met je hersenspinsel doet, kent beperkingen om ons samenzijn een beetje in balans te houden. Eigenlijk zou de digitale wereld niet veel anders moeten zijn. Geniet of verafschuw al je hersenspinsels, breng je ze echter naar buiten, dan ontstaan beperkingen. We vinden het lastig met die beperkingen om te gaan.

Deze week. De Europese Commissie. Een wetsvoorstel. Ze willen, uit de Volkskrant: “alle ‘relevante aanbieders van onlinediensten’ [verplichten] seksueel misbruik van kinderen online op te sporen en dat materiaal aan de overheid te melden. Denk […] aan Gmail, Outlook (die dit al doen), maar ook aan Facebook Messenger, Telegram, Signal of WhatsApp.”

Paniek in de tent. De genoemde diensten zijn end-to-end-encrypted. Daarmee wanen we ons veilig. Meta, Apple of Telegram kunnen niet meekijken met illegale, precaire of prettige conversaties. Je kunt met een gerust hart geheime bedrijfsinformatie delen. Niemand kijkt mee: geen commerciële bedrijven, geen overheid, geen actiegroepen.

De politie mag als daar een gegronde rede toe is een telefoon in beslag nemen en doorzoeken. Is er een concrete en geïndividualiseerde verdenking dan mag de politie jouw end-to-end-berichten lezen. Dat is een goede zaak, de politie moet zijn werk doen. Het helpt de politie als berichtenservices assisteren strafbare feiten op te lossen. Alleen ontneem je daarmee velen de bescherming om een enkele goorlap te pakken.

De oplossing die de Europese Commissie voorstelt is zogenaamde client-side device scanning. Kort gezegd. Voordat je een bericht verstuurt, wordt het vergeleken met een database van onwelgevallige foto’s of combinaties van teksten. Dat is natuurlijk foutgevoelig. Toch vervelend als je je zoon in zwembroek naar je man stuurt en je krijgt een vlaggetje achter je naam. Bovendien betekent die database een achterdeur in je mobiel, waardoor spionagediensten, kwaadwillende hackers of zomaar iemand in principe toegang kan krijgen tot je toestel.

Burgerrechtenorganisaties en cryptografie-experts maken zich hier druk om en kijkend naar onze geschiedenis, denk aan Edward Snowden als symbool hiervoor, is dat terecht. Aan de andere kant, hoe erg is het nu als je een beetje nadenkt over wat je uit je hersenpan laat ontsnappen?

Over Ben van der Burg

IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

De 28-jarige Zuidas advocate L. vertelde over een klant die ze hielp met een acquisitie. Een prettige klant, niet zo’n mannetje met een opgeblazen echo waarmee hij zijn onzekerheid verdoezelt.

Ze omschreef D. als een vriendelijke, introverte man met onderkoelde humor. Vorige week belde ze hem op. Aan het overgaan van de telefoon herkende ze dat hij in het buitenland was. Hij nam op met een zachte stem. Hij kon niet praten. Hij zat in Rusland. L. was verbijsterd. Wat doe je in deze tijd in Rusland? Ze vertelde haar leidinggevende dat ze niet meer met D. wilde werken. Het kantoor vond (een veel ouder) iemand met een ander moreel kompas.

De werkomstandigheden voor jonge artsen in een gemiddeld Nederlands ziekenhuis zijn niet meer van deze tijd. Ze maken te lange dagen, dragen te veel verantwoordelijkheid en hebben geen pauze. Oudere artsen zijn geweldige professionals; van organisatiekunde hebben ze geen kaas gegeten en die gezondheidszorgmanagers lossen dat ook niet op. Het goede nieuws: jonge artsen haken af. Een onderzoek van vorig jaar wees uit dat: “een kwart van de artsen in opleiding tot medisch specialist geregeld of zelfs vaak overweegt te stoppen.” Dit beeld zie je niet alleen in ziekenhuizen. Ook meer dan de helft van de huisartsen weet niet of ze hun vak willen blijven uitoefenen. Deze berichten zijn goed nieuws: er moet maximale druk komen op zorgbestuurders, opdat ze eindelijk eens gaan acteren.

Het aangename van deze tijd? In het verleden kon de baas van advocate L. zeggen. ‘Ja, zus je hebt pech, ik betaal je salaris, jij hebt te doen wat ik je zeg. Help die klant, basta.’ Een zorgbestuurder kon zeggen. ‘Ja, jongens en meisjes, jullie zijn de helden van de samenleving, jullie hebben een eed afgelegd, daarom moet je niet zeuren over een nachtdienstje meer of minder. Help die patiënt, basta.’ Dat kan niet meer. Want zelfbewuste, jonge mensen met een rijk sociaal leven haken af. De werkeloosheid staat op een laag pitje. Ze hebben meer mogelijkheden.

Het grappige daarvan is dat leidinggevenden, bestuurders, eindverantwoordelijken, aandeelhouders of gewoon bazen zich aan moeten passen aan de mensen waarmee ze werken. En dat kunnen ze niet zo goed. Deze groep mensen denkt vaak nog dat mensen vóór ze werken, terwijl ze blij moeten dat werknemers met je willen werken.

We proberen koffergooiers zo min mogelijk te betalen, want dat is goed voor onze EBITDA. Hoe zielig kun je zijn. Dat je niet snapt dat er een balans moet zijn tussen EBITDA, werkgeluk en waarde toevoegen voor ons allen.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Elon Musk denkt dat Twitter een digitaal dorpsplein moet zijn waar we allemaal onze stem kunnen laten horen. Daarmee beschermen we onze democratische waarden, want vrijheid van meningsuiting is een belangrijke waarde die wij te allen tijde dienen te beschermen tegen mannen en vrouwen die ons monddood willen maken. Musk begrijpt echter niet goed wat de gevolgen zijn van een algoritmische tijdslijn die als doel heeft mensen zo lang mogelijk op Twitter te houden.

Op een dorpsplein blijft de schreeuwende gek binnen de muren van de buurt waar hij zijn uitingen bezigt. Een explosieve verspreiding blijft dankzij de geografische grens beperkt. Anders dan bij een algoritmische tijdslijn. Een mens blijft langer hangen bij expliciete, ongenuanceerde berichten die hun mening bevestigen. Zo belandt zo’n mens in de zogenaamde ‘rabbit hole.’ Daar moeten we iets aan doen.

Onze Europese leiders maakten onlangs een stap met de Digital Sevice Act (DSA). Deze wet dwingt techbedrijven meer te doen tegen illegale inhoud op internet, zoals haatzaaien en het verspreiden van desinformatie. Eén van de maatregelen die mijn speciale aandacht trok, was het transparant maken van de algoritmen die worden gebruikt voor het aanbevelen van inhoud of producten aan gebruikers.

Ik dacht namelijk aan het verhaal over de makers van de algoritmen van Facebook. Ze onderzochten zes maanden hoe de polarisatie op het platform mede leidde tot de bestorming van het Capitool. Ze kwamen er niet achter. Er zijn namelijk miljarden datapunten. Hoe lang je kijkt, waar je kijkt, waarnaar je kijkt, of je een post liked, wie je volgt, wij jouw volgt en dat van alle gebruikers. Vervolgens passen de algoritmen zichzelf aan als ze merken dat de verbondenheid versterkt kan worden. Dus je kunt de algoritmen transparant, maken, maar het is te veel, te complex en een maand later is het weer anders. De blackbox kun je openen, maar als de makers het al niet meer snappen, wens ik je veel succes controle te krijgen.

Hetzelfde geldt voor Twitter. Algoritme professor Robin Burke zegt dat Musk geen idee heeft van de complexiteit van het algoritme. Je kunt het algoritme openbaar kunt maken, maar dan zie je pas de top van de ijsberg. De rest van de ijsberg is al de data die Twitter heeft en het meeste kan alleen al vanwege onze privacy niet openbaar worden gemaakt.

Op het digitale dorpsplein van Musk wordt het met regels, zoals de DSA, al ondoenlijk grip te houden op het ontsporen van menselijk wangedrag. Kun je nagaan als Musk de regels wil laten varen. Ben voorziet chaos.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Tijdens een etentje met wat oud-collega’s deze week stonden we stil bij Jitse Groen. We spraken over de tijd dat hij net was begonnen met Thuisbezorgd en dat hij er alles aan deed om op het mobiele internet platform van Vodafone te komen. In die tijd waren er enkele tienduizenden toestellen in Nederland waarop je Thuisbezorgd kon vinden, maar dat deerde hem niet. Groen schotelde ons voor dat de hele wereld via zijn mobiele telefoon eten zou bestellen en dat je vervolgens je eten bezorgd kreeg. We twijfelden sterk aan deze ‘killertoepassing’ van Groen. Maar zijn bezetenheid en overtuigingskracht deed ons besluiten om hem toe te laten op de ‘wallet garden’ van Vodafone. Twintig jaar later is Jitse Groen CEO van het beursgenoteerde bedrijf Just Eat Takeaway (JET) en zaten wij in een matig restaurant.

Alleen, het gaat niet zo lekker met JET. Na de onstuimige groei tijdens de coronajaren stokt nu het aantal bestellingen. Analisten voorspelden 286,3 miljoen bestellingen in Q1 2022; het werden er 264,1 miljoen. Dat kan niet hè, dan ga je. De aandeelhouders zijn boos. De koers staat 67% lager in vergelijking met 31 maart 2021. Het bedrijf leed vorig jaar 1 miljard verlies. Door de misère heeft Groen zijn aankoop van het Amerikaanse Grubhub weer te koop gezet. Daarbij komt dat het bedrijf vorig week met vijfduizend personeelsleden op een vierdaagse skitrip naar Zwitserland is gegaan. Kosten vijftien miljoen euro, wat wellicht een slimme investering is voor het behoud van je personeel, maar de aandeelhouders zijn ontstemd, klagen en willen verandering zien.

Pieter Taselaar, topman van hedgefonds Lucerne Capital Management, dat 1 à 2 procent in JET bezit, zegt in de NRC: ‘Jitse Groen is megalomaan. Hij is in Nederland en Duitsland heel succesvol geweest en denkt vervolgens dat hij de hele wereld kan runnen. Hij is zelfverzekerd, hij is koppig en luistert niet naar meningen die voor dit bedrijf nu het beste zijn. Hij runt Just Eat Takeaway nog steeds als een start-up waar hij de grote baas is. Terwijl dit een beursgenoteerde onderneming is. Daar komen andere verantwoordelijkheden bij kijken. Die man kan zo niet doorgaan.’

Ik veronderstel dat Pieter Taselaar inhoudelijk gezien gelijk. Toch is het zwak wat hij doet. Hij moet niet op de man spelen, maar op het spel, dat volgens hem verkeerd wordt gespeeld. Daarnaast, veel belangrijker, iedereen weet dat investeren in maaltijdbezorgers betekent: winner takes all en high risk, dan moet je niet gaan schreeuwen als het tegenzit. Dan herzie je je positie en ga je vervolgens vrolijk verder met je hedge fondsje.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

‘Ach, het is maar een spelletje,’ vertelde een deelneemster van een spelshow aan de quizmaster, terwijl ze een fiets had kunnen winnen. Een fiets. Freek de Jonge maakte zich daar decennia geleden in een voorstelling boos over. ‘Heb ik daar anderhalf uur naar zitten kijken? Heb ik daarvoor door de spanning mijn afstandsbediening vermorzeld? Zeg dat wicht: “ach, het is maar een spelletje.” Ze had een fiets kunnen winnen.’ Wat voor velen een bloedserieuze zaak is, beschouwen anderen als een spelletje. Ik ken mensen die serieus hun spaargeld in aandelen Twitter hebben gestopt. Ik ken mensen die serieus Twitter als mediakanaal gebruiken en een schare volgers hebben die ze als vriend of sparringpartner beschouwen. Je denkt wellicht: Elon Musk hoort bij die mensen. Niet waar, Elon Musk ziet Twitter als een spelletje.

Nadat hij op 4 april bekend had gemaakt een belang van 9 procent in Twitter te hebben genomen, tweette hij zijn ideeën. Moet het hoofdkantoor niet veranderd worden in een daklozenopvang? Disruptiever voor vele betrokkenen waren zijn suggesties voor het verdienmodel. Hij wil van advertenties af, want je wilt niet afhankelijk zijn van advertentiegeld als je beleid wilt dicteren. De visie klopt, alleen lastig voor Twitter aangezien ze 90% afhankelijk zijn van advertentie-inkomsten.

Als je de rijkste man van de wereld bent en je hebt een speeltje, Twitter in dit geval. En de spelregels bevallen je niet, dan koop je het spelletje en dan verander je de regels. Musk vindt dat Twitter te veel censureert. Hij zegt dat vrijheid van meningsuiting een maatschappelijke noodzaak is voor een functionerende democratie. Dat klopt. Maar een oplossing voor desinformatie, hatespeech of andere ongein los je niet op door een bedrijf van de beurs te halen. Mensen kunnen nu eenmaal niet zonder moderatie. Ook denkt hij dat Twitter veel meer potentieel heeft dan er op dit moment uit wordt gehaald. Hij deed daarom deze week een “beste en laatste” aanbod om Twitter te kopen. Hij biedt $54.20 per aandeel. Let op! Daar zit het getal 420 in, het getal dat verwijst naar marihuana. Een premie van 54% ten opzichte van eind januari. Volgens analisten te laag, want minder dan een jaar stond Twitter nog op $70. We ontwaren het spel.

En dat spel is grappig en boeiend om te volgen, zie het als een businessbubbel zandbak waar, vooral mannetjes aan het dollen zijn met elkaar. Ondertussen ondermijnen die mannetjes het vertrouwen van mensen die Twitter serieus nemen, dat kun je daarom ook beter maar niet doen.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

16 November 2017 presenteerde Elon Musk de Roadster 2.0 met adembenemende specificaties: van nul naar 100 in minder dan twee seconden en een bereik van 1000 kilometer. Je kon direct de Founders Edition bestellen. Je hoefde alleen maar $245.000 dollar over te maken aan Tesla. Dat moest je wel binnen tien dagen doen, want het betrof van een gelimiteerde versie van 1000 auto’s. We zijn nu vijf jaar verder en Tesla heeft een gratis lening van 245 miljoen dollar gehad en het is nog steeds niet duidelijk wanneer de auto geleverd gaat worden. Als de bestellers die 2,5 ton bijvoorbeeld in aandelen Tesla hadden gestopt, dan zouden ze nu vier miljoen hebben gehad.

Youtuber Marques Brownlee zegt een patroon te zien. De nieuwelingen in de auto-industrie beginnen met een ultra coole website, een aparte naam en een invalshoek waar Tesla zich niet mee bezighoudt. Vervolgens bouwen ze een bedrijf met een enthousiaste CEO, een aparte bedrijfscultuur en ze zorgen dat het idee veelbelovend lijkt. Daarna bouwen ze één prototype. Ze laten zien dat het idee rijdt en ze maken zich geen zorgen als alle functies het nog niet doen. Het gaat erom dat het rijdt, ze bewijzen dat ze een elektrische auto kunnen bouwen. Als één na laatste stap gebruiken ze de auto om de wereld enthousiast te maken. Draai de marketingmachine op volle toeren en zet een pre-order knop op de website, zodat de mensen die het idee leuk vinden een rentevrije lening kunnen geven. Belangrijker nog, investeerders krijgen een idee hoe populair het concept is, zodat de nieuwelingen het geld ophalen dat ze nodig hebben voor de laatste stap: de productie en dan gaat het mis. Want zoals Elon Musk het noemt: “je belandt in de productiehel,” waar weinigen uitkomen.

Zo was er een tijd dat je wel auto’s had, maar geen klanten. In 2013 vertelde een vriend, die bij General Motors werkte, dat Opels van de band af bleven rollen. Op het fabrieksterrein, bij de importeur en bij de dealers stonden de parkeerplaatsen vol. De auto’s moesten met allerlei kortingen en marketing stunts verkocht worden. Wat niet lukte.

Nu is er een tijd dat je blij mag zijn als je een nieuwe auto geleverd krijgt. Ik wacht nu veertien maanden en het gaat nog zeker acht maanden duren voordat ik mijn nieuwe Tesla krijg. Deze omkering lijkt irritant; ik vind het eerder goed en grappig. Goed omdat het duurzamer is en marketingkosten voor de producent bespaart. Grappig omdat het het verlangen van de consument laat rijpen en daar kan de verwende consument helemaal niet tegen

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Ik snap dat je door de oorlog, stijgende energieprijzen en het plan voor extra belasting op vliegen, vlees en plastic, controle wilt houden op de zaken waar je wel zelf invloed op hebt. ‘Want die gehaktbal hè, die wordt duurder hè, schandalig hè, in wat voor land leven we?’

Zo zie je dat op dit moment door de onzekerheid de behoefte ontstaat aan controle met als gevolg een doorgeslagen gebrek aan spontaniteit. Ik bezocht mijn favoriete museum Voorlinden in Wassenaar. De thematentoonstelling op dit moment: ‘Art is the Antidote.’ Als tegengif voor de coronabeperkingen, de verdeeldheid, onzekere tijden en de stroom desinformatie, biedt kunst energie, prikkels en verrassing. Dat laatste is hard nodig.

Scroll voor de verrassing nu door je telefoonlijst en bel een willekeurig persoon. Iemand die je lang niet gesproken hebt, spontaan, waarbij je denkt, hoe zal het met hem zijn? Tik zijn nummer in of zeg tegen je spraakassistent, als je in de auto zit, “bel [naam]” en maak een spontaan praatje. Nog sterker, bel een collega of familielid van onder de vijfentwintig en je krijgt zeker het voorspelbare resultaat: een voicemail. Afgelopen week heb ik het getest en vier op de vijf van de telefoontjes gingen naar voicemail.

Je kunt niemand meer zomaar bellen en daadwerkelijk de persoon aan de lijn krijgen. Want, druk, druk, druk, in een Teamscall of in focusmodus. Onbekende nummers drukken de meesten onder ons zeker weg. Je moet wel zien wie er belt, want stel je voor dat je iemand aan de lijn krijgt die je niet kent, dan moet je een gesprek voeren. Stuur maar een appje, dan beslissen we zelf wel wanneer we reageren. Terwijl je ook eens een ander kan laten bepalen wanneer je acteert

Kunstenares Anouk Kruithof zorgt in Voorlinden met haar video-installatie voor het medicijn tegen de verdeeldheid. Ze verzamelde met een team van 52 onderzoekers bijna 9000 dansvideo’s van Youtube, Facebook en Instagram. Ze voerden dezelfde zoektermen in. Doordat ze op verschillende plekken op aarde wonen en door een persoonlijke zoekgeschiedenis, kwamen de onderzoekers op een bonte variatie dansstijlen uit: van de abakúa uit Cuba en de Argentijnse tango tot de Zimbabwaanse sungura en de zwiefacher uit Duitsland. De vogeltjesdans heb ik niet gevonden. Je loopt langs de schermen. Je ziet al die bewegende mensen, je hoort de muziek en je voelt dat mensen toch ergens een verbinding met elkaar hebben.

Maar dan moeten we wel bereid zijn om een telefoon op te nemen en af en toe met elkaar mee te bewegen.

Over Ben van der Burg

IT-ondernemer en oud-topschaatser Ben van der Burg richt zijn kritische blik op de toekomst en verrast met prikkelende observaties. Luister live vrijdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/ben-van-der-burg, Apple Podcast of Spotify. 

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Thierry Baudet wilde hip zijn. Zijn uitgever bracht NFT’s uit, ter ondersteuning van de lancering van Baudets boek. Ze wilden cashen, want alle vriendjes en vriendinnetjes gaan naar de maan met hun NFT’s en dan wil je mee.

Mee op de golven van oneindige rijkdom, bling, bling, whoop, whoop. Ze maakten geinige plaatjes van een knokpartij tussen Baudet en World Economic Forum-oprichter Klaus Schwab. Want Klaus Schwab begrijpt helemaal niets van onze wereld en Thierry wel. Schwab zet een wereldwijd ‘globalistisch’ complot op tegen de natiestaat en strijdt voor meer controle op burgers. Thierry vecht vòòr onze natie en voor de vrijheid van ons allen, want, citaat: "Het is een masochistische ketterij, dit geseculariseerde zondvloedgeloof, dat zich in deze tijd heeft meester gemaakt van de harten en geesten van onze bestuurders. Een manie, vergelijkbaar met de doodscultus die ooit Paaseiland teisterde."

Om dat soort citaten moest ik aanvankelijk nog wel lachen, omdat het behoorlijk way off is, nam ik het niet serieus. Dat zie je vaak. Eerst moet je lachen om de nieuweling. Je denkt grappig, een nieuw geluid, beetje schreeuwen, even iets anders. Mensen maken zich druk, maar als je er weinig aandacht aan besteed, dan blijft het hangen in een niche, laat ze lekker gek doen. Vervolgens komt de ergernis. De niche wordt te luidruchtig, je hoort te vaak uitspraken waarvan je denkt, dit slaat nergens op, dit is zelfs schadelijk.

Baudet die zegt dat “meer dan 98 procent van de mensen die corona heeft gehad, vrijwel geen klachten had.” Of “dat de PCR-test onbetrouwbaar is.” Daarmee stimuleer je oversterfte, wat Baudet ook weer ontkent. Deze week sloeg de ergernis om in medelijden. Na het NFT-debacle dacht ik, ahh, lieve Thierry, het valt ook allemaal niet mee, wat rot voor je en maar vechten en proberen, maar het is het allemaal niet.

BNR-journalist Aäron Loupatty omschreef het debacle als een ‘clusterfuck’. De wereld zou verblijd worden met tweeduizend plaatjes. Uiteindelijk kwamen er 845 NFT’s online te staan. De floorprice van 0,4 ether (iets meer dan 1000 euro) zakte uiteindelijk naar 0,038 ether (een kleine 100 euro). Niemand wilde ze hebben.

Uiteindelijk haalde de centrale marktplaats voor NFT’s OpenSea de vechtende mannen off-line vanwege het verheerlijken van geweld. Naast Baudet NFT’s die naar Mars zouden gaan, whoop, whoop, bling, bling, missen de kopers nu wijproeven met Thierry, filosoferen met Kamerlied Freek Jansen en toegang tot een Telegram-groep met FvD-Kamerleden.

Het is allang niet treurig meer. Het is heel zielig.

See omnystudio.com/listener for privacy information.

Deze week wat Telegram groepen gejoined om wat inzicht te krijgen in Russische propaganda. Ik check de posts van ‘Intel Slava Z,’ een Russische nieuwsverzamelaar dat verslag doet van geopolitieke conflicten in de wereld. Ik zie een video van een uitgebrande tank in een sneeuwlandschap, bloed op de grond. De tekst luidt: ‘vernietigd materiaal van het Oekraïense leger.’

Een foto met Russische vlaggen op een wegdek en een witte letter Z met de bewering dat het in Syrië is. Mensen in Homs, Aleppo en Damascus zijn de straat op gegaan om het Russische leger te steunen. Een tekst waarin staat dat 80 ton ammonia in de buurt van Kharkov wordt voorbereid [?] om Rusland te beschuldigen van het gebruik van chemische wapens. En zo gaat het door. Rusland is aan de winnende hand. Oekraïne dient zich snel over te geven.

Telegram heeft 550 miljoen maandelijkse gebruikers en is de populairste berichten-app in Oekraïne en Rusland. Het heeft de reputatie van privacy vriendelijke app, maar dat ligt genuanceerder. De end2end encryptie van de berichten staat niet standaard aan, zoals bijvoorbeeld bij Signal, waardoor het meekijken van vijanden makkelijker wordt gemaakt. Daarnaast plaatsen ze je contactenlijst bij Telegram op een server, terwijl je je contacten liever niet overal en nergens wilt laten slingeren. Toch lukte het Telegram een belangrijk en invloedrijk communicatiekanaal voor mainstreammedia en vele actie- en protestgroepen te worden. Waardoor het een aanjager is geworden van het denken en doen van mensen.

De Europese Commissie zetten een paar weken geleden druk op Telegram om het kanaal van Russia Today (RT) te verwijderen. Het officiële Russische kanaal verspreidde teveel propaganda. Nu lees je: ‘This channel can’t be displayed because it violated local laws.’ Zo komen we op de vraag. Wanneer grijp je in als regelgever op onwelgevallige propaganda?

Zijn de gevolgen van de propaganda desastreus voor een samenleving, dan moet je ingrijpen. Dat heeft naast de effectiviteit van de propaganda ook met schaal te maken. Bereik je met je Telegram kanaaltje een paar honderd man en je propaganda is zo weinig effectief, dat niemand destabiliserende activiteiten onderneemt, dan kun je lekker doorklooien. Het verandert echter als je groter wordt.

Telegram zegt een maximale groep grote te hanteren van 200 duizend mensen. Vele groepen zitten daarboven. ‘Intel Slava Z’ heeft er meer dan 260 duizend. Daar begint het dus al. Want uiteindelijk verlangt ook Telegram naar groot, groei, meer. Terwijl klein, intiem, subtiel en bescheiden vaak zoveel mooier is en minder schade berokkent.

See omnystudio.com/listener for privacy information.