Magda Römgens (85) is lesbisch. Ze groeide op in een tijd waarin lesbisch zijn “niet bestond”. Ze trouwde en kreeg kinderen - zoals van haar werd verwacht. Pas op latere leeftijd ontdekt ze dat ze op vrouwen valt. Ze heeft alles zelf moeten uitvinden op dat vlak. Nu heeft ze een missie: aandacht voor lesbische vrouwen in het verzorgingshuis. Aan de zorg voor hen, en andere LHBTI ouderen, kan nog veel verbeteren. En Magda weet hoe.

Daniela (57) heeft het MRKH-syndroom: ze heeft geen baarmoeder en haar vagina is nauwelijks ontwikkeld. Omdat er uiterlijk niets te zien is, wordt dit pas tijdens haar puberteit ontdekt. Daniela’s leven staat dan op zijn kop. Tegenover de buitenwereld verzwijgt ze wat er met haar aan de hand is. Ze wil vooral zo ‘normaal’ mogelijk zijn. Maar uiteindelijk kan ze niet langer weglopen voor het deel van haarzelf dat ze zo lang verborgen heeft gehouden.

Nikki (36) heeft een autismespectrumstoornis (ASS) en weet dit pas een paar jaar. Al sinds hun 14e merkt Nikki die anders is dan leeftijdsgenoten. Vooral sociaal verkeer is zwaar en kost veel energie, met psychische klachten tot gevolg. Uiteindelijk ontdekt Nikki zelf wat er werkelijk aan de hand is.

Nikki identificeert zich als non-binair, maar die werd als meisje opgevoed. Aangezien dit relevant is voor het verhaal wordt Nikki in het begin - met diens instemming - aangesproken als zij en haar. De culturele verwachtingen van meisjes en vrouwen spelen namelijk een belangrijke rol in dit verhaal. Meisjes leren zich van jongs af aan aan te passen en vertonen compensatiegedrag, waardoor ASS vaak niet herkend wordt. En zij niet de hulp krijgen die ze nodig hebben.

Ashley Post (32) lijdt aan PMDD: vanaf de eisprong tot de menstruatie zorgen hormonen voor zware psychische klachten. PMDD is een sluipmoordenaar, die haar twee weken per maand lam legt. Binnen de gezondheidszorg is nog maar weinig bekend over deze fysieke aandoening. Ashley krijgt jarenlang verkeerde diagnoses, en daarmee niet de hulp die ze nodig heeft.

Cobie Groenendijk is psychiater en heeft, zoals ze zelf zegt, een bijzondere liefde voor het behandelen van LHBT-patiënten. Zij zet zich al jaren in voor LHBT-sensitieve zorg in de psychotherapie en vindt het belangrijk dat er aandacht is voor de seksuele identiteit en genderidentiteit van patiënten. Uit eigen ervaring vertelt Cobie over waar mensen tegenaan lopen als zij niet voldoen aan de heteroseksuele norm - en op welke manier ze het best ondersteund kunnen worden. Een bijzonder verhaal uit de spreekkamer van een gedreven zorgprofessional.

Disclaimer: voor het aanduiden van lesbische vrouwen, homoseksuele mannen, biseksuelen, transgenders en intersekse personen worden verschillende afkortingen gebruikt. De afzender van deze podcast, de Alliantie Gezondheidszorg op Maat, gebruikt consequent de afkorting LHBTI. Voor Cobie echter is de afkorting LHBT meer vertrouwd, en zij gebruikt deze dan ook tijdens het interview. Om verwarring te voorkomen hanteren we deze afkorting overal in de aflevering.

Iris (21) is genderfluïde: de ene keer voelt ze zich meer vrouwelijk, op andere momenten voelt ze zich meer mannelijk. Voor ze van zichzelf wist hoe ze precies in elkaar zit, heeft ze een lange en ingewikkelde zoektocht moeten afleggen. Altijd voelt ze zich buitenstaander, op school wordt ze gepest. Totdat ze de juiste hulp krijgt. Psycholoog Eva van den Broek heeft veel ervaring in het behandelen van LHBTI+ jongeren. Vanuit haar expertise legt zij uit wat daarbij belangrijk is.

Meer informatie vind je op komteenmensbijdedokter.nl.

In de spreekkamer is niet altijd voldoende begrip voor en kennis over intersekse. Intersekse personen lopen in hun leven vaak tegen vooroordelen aan en ontvangen niet altijd passende zorg, er is vaak zelfs sprake van overmedicalisering. Terwijl openheid, acceptatie en vragen naar welke zorg intersekse personen wel of niet willen ontvangen, voor een betere kwaliteit van leven kan zorgen. Ook Annelies (35) ervoer dit. Als Annelies op haar 17e bij de huisarts komt vanwege een uitblijvende cyclus, komt ze terecht in een stroom van onnodige behandelingen, die ze - achteraf gezien - nooit aan had willen ondergaan. Voor meer informatie: www.komteenmensbijdedokter.nl

Noor heeft maandenlang hevige paniekaanvallen zonder te weten waardoor het komt. De huisarts doet het af als een fysiek probleem. Als ze publieke plekken steeds meer begint te vermijden, trekt ze opnieuw aan de bel. Uiteindelijk lukt het haar met de juiste hulp om open te zijn over haar mentale problemen. En over wat door de juiste therapie na jaren naar boven komt: dat Noor in haar vroege jeugd is misbruikt. Voor meer informatie: www.komteenmensbijdedokter.nl

Op een dag begint Miranda te bloeden uit haar navel. Na een jarenlange zoektocht langs verschillende specialisten krijgt ze, net als ruim 400.000 andere Nederlandse vrouwen, de diagnose endometriose. Ze vertelt hoe onwetendheid zorgde dat ze zo lang moest wachten op een diagnose en welke gevolgen dit heeft voor haar leven.

Nina kan zich slecht concentreren, leren gaat haar moeilijk af. Ze begint aan alles, maar maakt niets af, en toch is er geen een arts die ziet dat ze ADHD heeft. Pas als ze 28 jaar is, krijgt ze de juiste diagnose. Dat heeft alles te maken met het feit dat ze een vrouw is.

Dirk heeft een toffe baan, vrienden, en een familie die het prima vindt dat hij homo is, maar toch gaat hij niet lekker. Als hij vervolgens aanklopt bij zijn huisarts voor hulp, richt die zich volledig op de fysieke kant van zijn probleem. Dirk voelt zich niet begrepen en het gaat steeds slechter met hem. Om aan een passende diagnose te komen blijkt meer nodig te zijn dan een enkel doktersbezoekje.