Voor Merel Pauw, alias Elmer, zijn mensen niet eenduidig, maar veelvoudig, en gaan ze constant struikelend door het leven. Mensen zijn complexe werelden, die je niet zomaar plat kan slaan. Doe je dat wel, dan voer je jezelf op als een soort held, en dat is te makkelijk. Merel is ook niet voor één gat te vangen. Als actrice, rapper, gamer, maker, stip-connaisseur, Elmer, hip-hop artiest, vrolijk, onzeker, boos, trots, raar, en als iemand die zichzelf constant uitdaagt in haar kunst, weet ze zowel zichzelf als de maatschappij met humor te bevragen. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman video-opname: Job Hulsebosch

Voor Naaz is de magie van kunst maken dat je van helemaal niets iets kunt maken. En de kunst die Naaz maakt, reflecteert ook iets van haarzelf. Maar als veel van je kunst gaat over pijn en verdriet, en die boodschap zich herhaalt, word je soms ook een karikatuur van de verdrietigste versie van jezelf. In haar nieuwe single Sirens ! onderzoekt Naaz haar verschillende identiteiten, van het verleden tot in de toekomst. Ze is met haar kunst in een tijdperk gekomen van zelfcompassie, waarin ze haar identiteit in al haar facetten omarmt. Vanuit niets maakt ze kunst die haarzelf en anderen omhoog tilt. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman video-opname: Nicole Spakman

What do you want to be when you grow up? For Ekim, the answer to this question would likely not have been what she does now. Her firm, Play the City, designs games for urban planning. Just like in games such as Dungeons & Dragons, in city gaming, different human and non-human citizens have their own characteristics and desires, and each game develops differently. Using such a tool for urban planning transforms the practice into an even more collaborative, organic, and creative process. Also, Artificial Intelligence can be used to play a certain role within a game. In short, the possibilities of this method are endless, and constantly evolving. research & interview: Annick van Rinsum design: Nicole Spakman video: Job Hulsebosch

Ezra weet de meest alledaagse momenten van ongemakkelijkheid of absurditeit te observeren. Deze vertaalt hij door realistisch spel en scherpe imitaties in herkenbare en hilarische sketches. Sommige van zijn scenario's zijn op z'n zachts gezegd vreemd, maar toch vindt Ezra zijn grootste inspiratie nog altijd in de banale zaken van het menselijk bestaan. Na zijn bachelor in kunstmatige intelligentie te hebben afgerond, doet hij nu een premaster in sociologie. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman video-opname: Job Hulsebosch

Er is altijd een lange weg die vooraf gaat aan een grote prestatie. Zo ook bij Pele. Ambitie en discipline kreeg hij van huis uit mee, maar het idee om vechtsportleraar te worden, daar stonden zijn ouders niet zo om te springen. Als gezin vluchtte de familie Nguyen met een bootje uit Vietnam toen Pele nog een heel klein kind was. Met een spiegeltje stond zijn vader op die boot en seinde naar een Nederlands vrachtschip. Gelukkig besloot de kapitein van het schip hen te redden. Eenmaal in Nederland zetten Pele’s ouders alles op alles om hun kinderen het beste te geven. Na zijn universitaire studie te hebben afgemaakt, besloot Pele dat hij zijn hart wilde volgen en voor zijn droom wilde gaan. Hij begon als vechtsportleraar in een gehuurd gymlokaal met maar een paar studenten. Nu, jaren later, heeft hij zijn eigen school waar hij kinderen en volwassenen met veel bevlogenheid lesgeeft en zijn liefde voor Braziliaanse Jiu-Jitsu doorgeeft. Een van zijn lessen: met consistentie kom je verder dan met motivatie of talent alleen. Volg je hart, en met een beetje verstand, toewijding en die consistentie kom je er wel. Die consistentie bracht hem zelf onder andere al tot een gouden medaille op het wereldkampioenschap Braziliaanse Jiu-Jitsu in de No-Gi. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman video-opname: Job Hulsebosch

Like many people experiment with poetry in their teenage years, Ghayath started by writing a love poem for a girl he liked. In his newest poetry bundle ‘I brought you a severed hand’, Ghayath again writes a love poem entitled ‘I brought you Syria’. In it, the hopefulness of romantic love is combined with images of the horrors of occupation, exile, and extreme violence. Ghayath’s family is from al-Majdal Asqalan. When Israel occupied it in 1948, his family was displaced into the Khan Younis refugee camp, his father being 6 months at that time. When his father turned 18 years old, the Israeli army arrested him and drove him into the Sinaï desert, leaving Ghayaths grandmother alone in Palestine. His father ended up in Syria, where he met Ghayath’s mother, and Ghayath was born in the Yarmouk refugee camp there. Ghayath doesn’t want to be a writer who is isolated from reality. He is a realistic artist who speaks truth to power and touches the wound. It is maybe his directness and dark humour that make his poems land so well in the Dutch literary landscape. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman

Sinds Kim zich hard maakt voor mensenrechten en publieke waarden op het internet, is ze meer sciencefiction gaan lezen. Het is opvallend hoe vaak megalomane ideeën en seksistische motieven daarin terug te vinden zijn. Artificiële intelligentie zou de mensheid te gronde kunnen richten. Dat idee vindt ook zijn weerklank in de werkelijkheid. Door de tech-lobby wordt hier slim op ingespeeld, want niemand kan zo meer om AI heen. Mensenrechten moeten wijken zodat tech-giganten ongestoord kunnen blijven innoveren. Juist daarom heeft Kim zich ingezet voor een mensenrechtentoets in de AI-wet, die per 1 augustus 2024 in de Europese Unie in werking is getreden. Zelf is ze nog niet zo overtuigend van een grote toegevoegde waarde van AI. Ze merkt vooral dat we erdoor sneller saaie e-mails kunnen opstellen. Maar gaat dat ons helpen met de grote vraagstukken van onze tijd? Ze begrijpt dat nieuwe technologische snufjes leuk zijn om te onderzoeken, maar een wereld waarin we minder verslaafd zijn aan die snufjes is in Kim’s ogen ook een mooiere wereld. Misschien kijken we dan weer meer naar elkaar om en kunnen we af een toe eens een boek lezen. Als Europarlementariër draagt ze bij aan een wereld waar iedereen kan houden van wie die houdt, waarin we zorg dragen voor elkaar, ons milieu en ons klimaat, en waarin kinderen veilig en gezond opgroeien zonder de verslavende technologische trucjes van Big Tech. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman video-opname: Job Hulsebosch

Dr. Joy DeGruy grew up in Los Angeles in a politically aware family that embraced a confident and proud sense of their Black identity. However, as she matured, she noticed that not everyone shared this same relationship with their identity. For instance, she observed how people would sometimes weaponize the word "Black" as an added insult when aiming to demean others. Dr. DeGruy pursued academic degrees in communications and social work, a master's in clinical psychology, and ultimately earned a PhD in social work research. This diverse academic foundation culminated in her seminal work Post Traumatic Slave Syndrome: America's Legacy of Enduring Injury. In this book, Dr. DeGruy introduces an explanatory theory that draws clear connections between the survival strategies developed by enslaved people and the contemporary experiences of African Americans, highlighting how the long-enduring trauma of slavery continues to shape the present day.

De denker van Extinction Rebellion, zo wordt Chris Julien ook wel genoemd. Van de wetenschap tot aan het alledaagse ziet hij een onvermogen om actief andere wereldbeelden te verwelkomen. De mythe van de almachtige wetenschap heeft god vervangen als alziend oog maar neemt nog vaak diezelfde positie aan van waaruit je alles wel kunt observeren maar zelf aan het zicht onttrokken blijft. In deze onttrokken positie zit een soort geweld die vanuit die positie niet wordt opgemerkt. Zodoende zijn we aangekomen in het klimaattijdperk waar de verstrekkende gevolgen van klimaatontwrichting en ecologische crises onderdeel worden van de zeitgeist. Wie in dit tijdperk naar oplossingen zoekt vanuit individuele of systemische kaders blijft achter met een gevoel van machteloosheid. Daarom ziet Chris een handelingsperspectief in het alledaagse. Door houvast te vinden in het feit dat we juist vanuit een specifieke betrokkenheid met de wereld betekenisvolle rollen kunnen vervullen. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman

De ontworsteling van vrouwen aan het patriarchale systeem komt voor Songül heel dichtbij. Des te meer begrijpt ze dat we dit verhaal moeten blijven vertellen, in de hoop dat vrouwen in zichzelf gaan geloven. Op haar 27ste kocht ze haar eigen huis en ging ze op zichzelf wonen. Ze werkte toen al als docent contractrecht aan de Vrije Universiteit Amsterdam en als gemeenteraadslid in Zaanstad. Praktisch gezien wilde ze geen verantwoording meer afleggen over waar ze wanneer heen ging. In de kern wilde ze laten zien dat vrouwen krachtig genoeg zijn om op eigen benen te staan en dus niet beschermd hoeven te worden. Een eigen leven leiden en eigen keuzes maken zou haar die kracht kunnen laten omarmen. Dus als ze jonge vrouwen ziet, heeft ze een duidelijke boodschap: je kan de hele wereld aan. Vanuit dit geloof pleit ze onvermoeibaar voor vrouwenrechten als Tweede Kamerlid. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman

Als student journalistiek met een interesse in stedenbouw raakte Jonas bekend met hoe gentrificatie buurten in de stad compleet kan veranderen toen hij in 2012 in New York studeerde. Terug in Nederland ging hij over gentrificatie schrijven vanuit het perspectief van de mensen erachter. Waarom zijn jonge stedelingen bijvoorbeeld zo verslaafd aan uit eten gaan? Hij begon een groep jonge stedelingen te onderscheiden die hij de Havermelkelite doopte. In zijn gelijknamige nieuwsbrief en op zijn Instagram-account analyseert hij deze groep en spiegelt hun trends en microtrends naar hen terug. Wat en waar de Havermelkelite consumeert, daarmee proberen ze zich te onderscheiden en vast te houden aan een vorm van luxe. Tegelijkertijd wordt hun stijl, en daarmee de wijken waarin ze zich bewegen, steeds mono-cultureler. Recent verscheen Jonas' nieuwe boek met zijn gebundelde kennis, getiteld: De Havermelkelite: Hoe de nieuwe yup de stad onherkenbaar verandert. redactie & interview: Annick van Rinsum beeld: Nicole Spakman