This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Theaterfestival Boulevard ging in twee jaar tijd van de diesel af. Het Bossche zomerfestival verving de dieselaggregaten door accu's. De lucht in het Zuiderpark klaarde op. Op een enkel incident na, toen een op luchtdruk draaiende tentzaal door stroomuitval in elkaar zakte, beviel dat goed. Nu het festival terug is op De Parade in het centrum van Den Bosch zijn de accu's niet meer nodig. Sinds de nieuwbouw van het Theater aan de Parade ligt er festivalbekabeling. 

Maar duurzaamheid gaat verder, vertellen Nina Aalders, Willem de Leeuw en Luc van Alphen in de podcast waarmee deze nieuwsbrief opent. Dus niet alleen is het afgelopen met de airco's in de bloedhete tentjes op het plein, ook is het eten steeds plantaardiger, de wijn biologischer en de belichting minder gloeiend. Al zijn er lichtontwerpers die niet van die nieuwlichterij houden. 

Tune: Mees Rijken

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Pepijn Ronaldo was er bijna niet meer geweest. Op 30 augustus ging het mis tijdens een repetitie. In deze podcast vertelt de zevende generatie van de oudste circusfamilie van België en ver daarbuiten wat hem overkwam. Als ik tijdens de opname van de schrik bekomen ben, hebben we een fijn gesprek over hoe dat is: opgroeien in het circus en als kind de zomers doorbrengen in een woonwagen, omringd door artiesten en overal bewondering en applaus oogsten. Maar het is natuurlijk niet alleen maar leuk. Je loopt risico, blijkt. En succes is vluchtig. Ook is het de vraag hoe lang je nog met die nostalgische oude diesels de binnenstad in mag. Misschien moet het circus in de toekomst buiten de stadsgrens in de periferie zijn tenten opslaan.

Maar toch, het allermooiste van circus is dat het internationaal is en geen grenzen kent. Vanaf 18 oktober duik ik onder in het Tilburgse Spoorpark, om Festival Circolo van alle kanten te bekijken en mee te maken. En om weer op een andere manier naar de kunsten te kijken. 

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Luister naar deze podcast, waarin ik met Maaike Muis en Bram Graafland praat over circusartiesten en hoe zij zich voorstellen aan de wereld.  Volgende week begint Festival Circolo in Tilburg, en Cultuurpers zal daar weer bij zijn. Goed voor weer spannende verhalen en achtergronden. Ik heb de circuswereld leren kennen als solidair en vredelievend. De makers komen van over de hele wereld en taal is zelden een barrière. Er is een hele lijst Nederlandse en wereldpremières, en ik wil ze allemaal proberen te gaan zien. Op de agenda staat ook een gesprek met een van de Ronaldo's, prominent lid van de familie Ronaldo, die het oudste familiecircus van in ieder geval Europa in de lucht houdt. 

Gasten: Maaike Muis en Bram Graafland. Gastheer: Wijbrand Schaap; titelmuziek: Mees Rijken. Voice-over gemaakt met ElevenLabs.

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Greg Nottrot en Jibbe Willems vertellen over Koning Krump, en hoe je via sprookjes de werkelijkheid te grazen neemt. Verder overtuigende amateurs in Leiden. En nog veel meer! (muziek trailer cultuurpers: Mees Rijken.)

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Wat gebeurt er als je plotseling de helft van je inkomen verliest? Het overkwam De Stilte, het gezelschap waar Jan Baanstra zakelijk directeur van is.  'Out of the blue' kreeg het een negatief advies over de subsidie voor de komende vier jaar. Op een omzet van 2,5 miljoen raakt het professionele jeugddansgezelschap opeens een miljoen kwijt. Onverwacht, zo vertelt hij, want vorig jaar was het gezelschap nog enorm positief beoordeeld door de Raad voor Cultuur terwijl het nu, een half jaar later, met een negatief oordeel confronteert.

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Opmerkelijk gesprek met schrijver Guillermo Calderon over waarom je geen hoop moet willen willen hebben, maar toch door moet gaan. En iets over lessen uit het verleden. Voor ITA. En Weimar. En ons.

Het fijnste van theaterfestivals in de zomer is dat de voorstellingen niet in schouwburgen spelen, maar in kerken en tentjes zonder airco, op bosrijke landgoederen met hier en daar een gekke koe, of in oude fabriekshallen.

In het gesprek met Peter de Bie en Jo Roets dat je bovenaan deze nieuwsbrief kunt beluisteren, hebben we het daar even over. Hoe fijn het is dat er achter de Bossche Verkadefabriek nog een ruige rafelrand bestaat met bakstenen fabriekshallen. Met namen als De IJzergieterij. Waar zij een voorstelling maken met poppen, een keuken, eettafels, een tribune en de lokale fanfare. Laika brengt er Tortot en het is de meest recente voorstelling in een lange reeks van totaalervaringen die de Antwerpenaren sinds 1998 hebben veroorzaakt. 

Er is natuurlijk niets mis met schouwburgen. Je zit er comfortabel, er zijn toiletten, je hebt goede zichtlijnen op het podium. Ze liggen meestal ook aan een plein. Waar leuke festivals zijn, zoals Boulevard. 

Forward to the past

Wat tegen schouwburgen is in te brengen, is dat ze dat festival niet zijn. Ze zijn dus niet de theater- en uitgaanscultuur zoals we die in de 21ste eeuw zijn gaan ervaren. Onze schouwburgen zijn meestal allemaal gebouwd naar een laat-negentiende-eeuws beeld van theater. Ze lijken allemaal op elkaar omdat we in Nederland niet het publiek, maar de bespelers laten reizen, en die hebben alles graag op dezelfde plek, vanwege decor en techniek. 

Van de nieuwe podiumkunstgebouwen die de afgelopen decennia nieuw zijn gebouwd, voldoet eigenlijk alleen het Utrechtse TivoliVredenburg aan onze hedendaagse nieuwe cultuur. Dat gebouw ís een festival.

Den Bosch, de stad van het bijzonderste zomertheaterfestival van de Nederlanden en daarbuiten, had - omdat Theater aan de Parade gesloopt moest - de kans om te breken met de 19e eeuw en iets te maken wat voor de komende 100 jaar toonaangevend zou zijn. Bijvoorbeeld, ik hoorde die suggestie deze week in Den Bosch - op dat Tramkadeterrein waar je nu Laika kunt zien in die IJzergieterij. Belachelijk goed bereikbaar per OV en privévervoer vanuit alle hoeken van het land. 

Helaas heeft Den Bosch gekozen voor nieuwbouw op de oude plek die volgens iedereen te klein en onhandig was. Er is nu vooral een betere oplossing gevonden voor het laden en lossen van de reizende bespelers, ironisch genoeg. Het publiek heeft het te doen met een openbare ruimte die vooral trappenhuis is, onder een wolkachtige stapel balkons die in een ruimte met 50 meter breedte waarschijnlijk indruk zou maken, maar nu vooral benauwend werkt. De kleine zaal ligt leuk weggestopt op de bovenverdieping, achter een foyer die - ik moet het toch zeggen - goed zou passen in een crematorium uit de jaren zeventig. 

Kopieerkunst

Ik maak hier vast vijanden mee in Den Bosch en bij de Vereniging van Schouwburg- en Concertgebouwdirecties, en de tijd is niet meer terug te draaien, maar laat het een advies zijn aan andere steden en vooral wethouders die zich onsterfelijk willen maken: ga eerst eens even een paar jaar rondkijken in de kunstwereld, praat met publiek, met makers, kijk niet alleen naar andere theaters, maar vooral naar andere plekken waar mensen van kunst genieten. Nu is de verstarring van onze toneelcultuur mede te danken aan al de fantasieloze kopieën van 19e-eeuwse schouwburgen in onze binnensteden, die leidt tot elke avond opnieuw (commentaren op) kopieën van 19e eeuwse toneelkunst. 

Wat fijn dat je Nieuwsbrief Cultuurpers leest. Deze editie is voor iedereen, dus deel hem met je vrienden en bekenden!

Drie dagboekdelen en een podcast

Waarmee Boulevard zelf, dat festival, maar weer extra duidelijk maakt hoe intens het kunstleven buiten de betonnen muren van de bureaucratie is. Ik hield een dagboek bij. 

Het plein is revolutionair anders ingericht

 "De Parade, het plein waarop het festival na enkele jaren afwezigheid weer is teruggekeerd, is veranderd in een lekker chaotisch dorpje. De vormgevers, die in vorige edities vaak vasthielden aan een open ruimte, omlijst door terrassen en theatertjes, hebben het aangedurfd om die ruimte in te leveren ten gunste van meer hoekjes en steegjes. Zo hebben ze een cultuurvakantie naar zuidelijker streken weer wat overbodiger gemaakt." Boulevard-dagboek #1: Den Bosch heeft er een gezellig dorpje bij 

Hiphoppers rule (even)

"Er zijn op Boulevard heel veel companies die stukken brengen die al bestaan. We zetten hier gewoon dancebattles op het podium en dat is niet per se wat je normaal bij Boulevard ziet, maar dat is wel onze culture die we hierheen brengen.” Boulevard-dagboek #2: Bossche street culture is anders

Overstekende kabouters

"Niet dat Schippers & Van Gucht, de makers van ‘Een Ieder Een’ op de Parade, die van die waterspiegel, ook maar een seconde langs zijn geweest bij Het Houten Huis en Theater Stap met hun kaboutervoorstelling, toch ligt er een verband, alleen omdat je als mens nu eenmaal graag verbanden legt. Wat dat verband is? Geen idee, maar dat hoeft ook niet. Daar in Den Bosch, aan de voet van de Sint Jan, mag je rustig geloven dat er ‘iets’ is. Is de paus ook weer tevreden." Boulevard-dagboek #3: basilicum verbindt de wereld

Met deze beelden ronden we deze zomereditie van onze nieuwsbrief af. Volgende week wacht de grauwe werkelijkheid. 

Tot dan!

Wijbrand Schaap

PS: Ridicule restauraties

We citeren Artnet, de eeuwige bron van het betere toeristische kunstnieuws.

"Ridiculous restorations have become something of a sore spot for Spain since 2012, when a senior citizen named Cecilia Giménez went viral for what became known as “Beast Jesus.” She did such a terrible job painting over a fresco of Jesus that the resulting “Monkey Christ” became a meme and drove waves of tourists to the otherwise-obscure town of Borja." ("Ridicule restauraties zijn een pijnlijk punt geworden in Spanje sinds 2012, toen een bejaarde Cecilia Giménez viral ging vanwege wat bekend werd als "Beest Jezus". Ze schilderde zo slecht over een fresco van Jezus dat de resulterende "Aap Christus" een meme werd en golven toeristen naar het anders zo obscure stadje Borja lokte.")

Het is opnieuw gelukt om oude kunst aan te passen aan de tijdgeest. In Spanje: Restoration of Spanish Church Goes Ridiculously Wrong 

PPS: Spatgelijk

Sport en diversiteit gaan niet erg goed met elkaar samen, blijkt maar weer tijdens deze Olympische spelen. Een Italiaanse bokser die zich identificeert als vrouw weigerde te boksen tegen een bokser die zich ook identificeert als vrouw, maar er sterker uitziet. De vraag is even hoeveel we op elkaar moeten gaan lijken om het nog leuk te hebben. Onderstaand clipje. Waarmee ik niets wil zeggen over Italianen.

PPPS: Toch even anders

Voor thuisblijvers zijn reissites best leuk. Zo ben ik trouw volger van The Man in Seat 61, al is het nog niet zo dat ik op elke internationale treinreis stoel 63 of 59 probeer te boeken, in de hoop hem tegen te komen. Vandaag kwam hij met een reistip die we sinds de Kanaaltunnel een beetje kwijt waren, maar die dankzij de metro naar Nesselande, die de romantiek van de trein Hoek van Holland - Moskou niet helemaal evenaart, toch een uiterst betaalbare mogelijkheid geeft: LONDON to AMSTERDAM by train & ferry | Times, fares, tickets

This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl/subscribe

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Het is een groot ensemble dat nu op het toneel staat, dankzij een unieke samenwerking tussen performancegezelschap Club Gewalt uit Rotterdam en dansgroep De Dansers uit Utrecht. Nadat ze met hun voorstelling Deep/End al furore maakten op festivals O, Tweetakt en Oerol landen ze nu op het Bossche festival Boulevard.

In deze speciale extra podcast horen w…

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Wijbrand Schaap praat met Babette Kalker van Theaterfestival Boulevard en vier van de artiesten die vers afgestudeerd zijn van hun theateropleiding: Burlesque- en Circuskunstenaar Anika Beens, en de comedians Rosalie Custers, Ynthe Vucsan en Teun Eljon. De openings- en slottune zijn van Mees Rijken. De aankondiging is van Ruth, een door AI gegenereerde stem van Elevenlabs.

This is a free preview of a paid episode. To hear more, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl

Interview met Vivian de Gier en Marc Brester naar aanleiding van de biografie van Thea Beckman die dit najaar verschijnt. In de podcast is muziek te beluisteren van Job Cornelissen en een compositie van en door Diederik van der Laag, Oleksii Shamrytskyi, Kamerkoor Sophia (Kiev). op 15 augustus komt een single uit van deze componist.

Crowdfunding: klik hier

Herkenningstune Cultuurpers door Mees Rijken 

Extra aandacht voor vreselijke afko's als roi, klantroutes en crm heeft het Holland Festival een frissere uitstraling en nieuw publiek gegeven. Blijkt uit deze podcast.

Daarom dus eerst aandacht voor persberichten van enkele leden! 🙂

Cultuurpers

Woensdag 3 juli is de bekendmaking van de adviezen van de Raad voor Cultuur voor het komende kunstenplan. Speciaal voor onze betalende leden en abonnees komt er dan een snelle speciale editie van deze nieuwsbrief uit, met eerste duiding. Mis dus niks, word snel abonnee!

Holland Festival

"Rineke Dijkstra staat bekend om haar meesterlijke portretfotografie en haar vermogen om de kwetsbaarheid en kracht van haar onderwerpen vast te leggen. Terwijl de live performance vorm krijgt en daarna verdwijnt, creëert Dijkstra een blijvend archief waarmee ze de essentie vangt van de hoofdpersonen van de Amsterdamse versie van The Second Woman. Een tijdgebonden performance die plaatsvindt in het hier en nu maar van nature vergankelijk is, en fotografie, die een materiële documentatie van de realiteit achterlaat, worden gecombineerd en zo wordt The Second Woman ook een reflectie op de vergankelijkheid van tijd en de blijvende impact van kunst." Rineke Dijkstra legt gedurende 24 uur de theatermarathon met Georgina Verbaan vast

Aluin

"Twelfth Night is ooit door Shakespeare geschreven als stiekem Queer-feestje binnen de normen van de zeventiende eeuw. Omdat destijds in Engeland alle rollen door mannen gespeeld werden, hadden de liefdesscènes en de genderverwarring in het stuk een extra laag. In de bewerking van Ayden Carlo is Twelfth Night een genderfluïde romcom van nu." Genderfluïde muziekspektakel ‘Twelfth Night’ van Theatergroep Aluin wegens groot succes terug op tournee!

Het Nut

"Ondanks, of juist dankzij, het feit dat de voorstelling balanceert op de rand van ongemak, gaven ook deze voorstellingen gehoor aan het gevoel dat er ‘iets’ moet gebeuren om de groeiende ongelijkheid op te lossen." Drie dagen Goed goud geld levert ruim € 11.000 aan overtollig kapitaal op 

"Samen met Greg heb ik met grote betrokkenheid en veel enthousiasme gewerkt aan het opbouwen van ons succesvolle gezelschap. Mijn dank gaat uit naar bestuur, collega’s en Greg voor een leerzame en inspirerende tijd. Na deze jarenlange samenwerking, merk ik dat het tijd is om nieuwe wegen in te slaan en ruimte te maken voor een nieuw hoofdstuk in mijn carrière." Zakelijk leider Jannet van Lange vertrekt bij het NUT beleid - Cultuurpers

Bosch Parade

"“Al onze kunstenaars en vrijwilligers trotseerden de Dommel met veerkracht en positiviteit. Met een fantastische hommage aan Bosch als gevolg.” Miesjel van Gerwen, artistiek directeur."

Tiende editie Bosch Parade krijgt een zomers staartje PERSBERICHTEN - Cultuurpers

Let op: 

De onafhankelijke journalistiek van Cultuurpers is altijd belangrijk, maar juist nu extra nodig. Is je omzet kleiner dan 250.000 euro, steun dan Cultuurpers met 175 euro per jaar. Als je organisatie meer dan 250.000 euro per jaar omzet, is het 360 euro.  Je kunt ook als privépersoon je support geven aan onze vrije journalistiek. Klik daarvoor hier. 

Zomaar Jonger

Beste lezer!

Het Holland Festival was dit jaar anders. Ik heb nogal wat voorstellingen gezien, zie uit het lijstje hieronder. Al die keren trof ik een gemengder en jonger publiek in de zaal dan in de jaren daarvoor. Het viel echt op. 

Dus: wat is er gebeurd? Is de cultuurconsument veranderd of is het festival veranderd?

Ik ben het gaan vragen aan Emily Ansenk, die in 2019 directeur werd, na een succesvolle periode bij de Rotterdamse Kunsthal. Zij heeft een paar interessante antwoorden. 

Simpele samenvatting zou zijn: "It's the marketing, stupid!" (Vrij naar Carters strateeg James Calville, die het in 1992 over de economie had), maar dan zit gelijk een heel groot deel van de Holland Festival-intimi bovenop de kast. 

Het is goed om eens naar Ansenk te luisteren, want ze heeft een klein wonder verricht: het publiek is verbreed zonder dat er wezenlijk iets aan de ziel van het festival is veranderd. 

En natuurlijk is het niet alleen het overgaan van zeven verschillende digitale systemen naar een enkel wereldberoemd CRM-programma, al helpt Salesforce natuurlijk wel. Het is ook de manier waarop de programmeurs zich sinds vijf jaar inhoudelijk laten voeden door de associate artists, zoals dit jaar Christiane Jatahy. Hoe hun invloed wordt ingezet, legt Emily Ansenk helder uit. 

Maar COVID-19 heeft ook sporen nagelaten. Trauma's en gebroken carrières, natuurlijk, maar de rampzalige pandemie heeft er ook voor gezorgd dat het festival, net als zoveel andere kunstinstellingen, de online wereld heeft omarmd, met een enorme verjonging van het publiek tot gevolg.

En de socials natuurlijk. 

Ik ben benieuwd wat je van het interview vindt. Laat je het weten?

Maar hoe was het nou?

Ik zag veel en vond maar één theaterstuk minimaal: de bijdrage van het Duits-Nederlands-Italiaanse gezelschap Wunderbaum dat met 'Alfa' een idee om iets te doen met Italiaanse auto's en de energietransitie liet stranden in zelfrelativering. En die zelfrelativering, daar moeten ze wat aan doen. Op dit festival zag ik veel mensen op het toneel die zichzelf, maar vooral hun vak, bloedserieus namen, en met recht. Die inzet is een andere reden waarom het publiek zo massaal naar dit festival gaat: niets wat hier gebracht wordt is inwisselbaar.

Hopelijk zijn de Wunderbaums ook bij andere voorstellingen gaan kijken. Voor zulke kruisbestuiving is een festival de ideale plek. 

The Romeo 

"Harrell zweeft met zijn dansers ver boven de definities van kunst uit. De vrolijke flow van de voorstelling, waaraan een twaalftal dansers van allerlei postuur en pluimage meedoet, is verslavend en aanstekelijk. Deze mensen van vlees, bloed en verleden verkleden zich steeds, showen trots hun outfits, dansen in een kring maar met de gezichten naar de zaal: ze vertellen enorme verhalen maar hebben daar geen woorden voor nodig." Trajal Harrells The Romeo is de relaxte voorstelling die je nu nodig hebt @Holland Festival.

Arthur Verocai

"De verbondenheid van de Braziliaanse sterren veranderde het podium van het Concertgebouw in een gezellige huiskamer waar ze rond de eettafel hun gedichten zongen. In de zichtlijn tussen hen in zag ik glunderende cellisten die het feestje vrolijk meevierden. Verocai, niet meer al te best bij stem, vond steun bij zijn vrienden en die warmte straalde af op de zaal." Ooit verguisde Braziliaanse held Verocai verovert het Holland Festival.

Sisyphe

"Ik dacht, oké, hij gaat van links naar rechts scheppen en dat is al bijzonder, maar hij doet er veel meer mee. Er zijn heel veel manieren waarop je zand kunt verplaatsen. En het gaat niet alleen om dat zand, maar ook over de taakjes, de dingen, de sleur die we allemaal als mensen herkennen." Hoor wat Maaike Muis meemaakte bij een man die zand verplaatst op het Holland Festival

Carmen

"En dan heb je de Franse Katia Ledoux nog als zingende Carmen. Wat een fenomenale zangeres, wat een stem, wat een expressie voegt zij toe aan de rol van de Flamencista, zoals ze in deze versie wordt genoemd. Zij laat heel Carré op zijn grondvesten trillen, wanneer ze zingt over de vrijheid die ze zoekt tegenover de benepen bezitsdrang van de mannen om haar heen." Carmen-bewerking door Wu Tsang laat zien hoe je respect en actualiteit combineert

11.000 Saiten

"Wat zou het mooi zijn wanneer er echte synergie zou zijn bij het Holland Festival en deze westerse opstelling zou zijn ingewisseld voor iets wat het Braziliaanse deel van de programmering zo goed doet. Ofwel: zou het omdraaien van de stoelen niet veel beter zijn, en we met zijn duizenden in een grote kring, een cypher, zouden kunnen genieten van het geweldige gebouw, de muziek rondom en elkaars gezichten?" Elfduizend snaren in een ronde tempel: hoogtepunt Holland Festival, maar ook gemiste kans?

Dat was het voor deze week. Vergeet niet om lid te worden, als je dat nog niet was. Of een donatie te doen.

Tot de volgende!

Wijbrand Schaap, Hoofdredacteur

PS: Trigger warning

in 2021 sprak ik met Raoul Heertje over de redenen waarom mensen niet naar theater gaan: 'Je weet niet waar je aan toe bent.' Niet-bezoekers van theater maken duidelijk waar het misgaat met de kunst. Het blijkt dat veel mensen die misschien ooit een keer teleurgesteld zijn geweest, niet meer durven. Ze weten niet wat ze kunnen verwachten. In een artikel op zijn persoonlijke blog gaat Verkadefabriekdirecteur Jeffrey Meulman op het thema verder: zijn er trigger warnings nodig? Kijkwijzers en Trigger Warnings in het theater: op zoek naar de balans tussen verwachting en verrassing. 

Ik vind trigger warnings handig. Ik hou ook van duidelijke persberichten. En kaartjes met normale uitleg naast een kunstwerk in een museum. Ben ook fervent gebruiker van de site Does the Dog Die?.

PPS: Hufterproof leiderschap

In België kwamen berichten naar buiten over wangedrag van artistiek leiders, zoals Anne Teresa de Keersmaeker. Vandaag was in NRC te lezen over de nogal gebrekkige afhandeling van grensoverschrijdend gedrag door de leiding van Likeminds, en AT5 bericht over voortdurende hufterigheid bij Het Ketelhuis. In al die gevallen zijn ook leden van de Raad van Toezicht niet vrij van betrokkenheid bij de grensoverschrijding. In maart publiceerde Ingrid van Frankenhuizen over verkrachting binnen de technische ploeg van een theatergezelschap, waarop directie en Raad van Toezicht dreigden met dure processen. 

Want, en dat speelt bij alle zaken die in de openbaarheid komen: men vreest 'trial by media'. 

Over dat begrip wil ik het binnenkort eens wat uitgebreider hebben, want het is een bedenkelijke ontwikkeling dat journalisten als kwaadwillende partij worden geprofileerd in zaken waarin slachtoffers hun verhaal nergens anders kwijt kunnen. Dat komt vaak doordat organisaties alles in het werk stellen om hun eigen voortbestaan veilig te stellen, ten koste van de mensen op de werkvloer. 

Hufters zijn overal, ook in de journalistiek, maar de sector is er vooral bij gebaat om in alle openheid over het eigen functioneren te praten. Journalisten, zoals de collega's van NRC, AT5 en ondergetekende, spelen daar een essentiële rol in. Juist om juice channels de wind uit de zeilen te nemen.

Wat vooral nodig is, is een andere visie op artistiek en zakelijk leiderschap in de cultuursector. 

This is a public episode. If you’d like to discuss this with other subscribers or get access to bonus episodes, visit nieuwsbrief.cultuurpers.nl/subscribe