Piątek trzynastego to dzień, w którym Hiszpania straciła poczucie bezpieczeństwa. Rodzice przestali puszczać dzieci same na dwór. Autostop przestał być przygodą, a stał się symbolem śmiertelnego zagrożenia. Trzy dziewczyny: Miriam, Toni i Desiree miały całe życie przed sobą. Chciały tylko potańczyć. Pozostał po nich strach, który czuje każdy rodzic, gdy jego dziecko spóźnia się choćby pięć minut.

W latach 80. w ZSRR nawet obiad w szkolnej stołówce mógł mieć dramatyczne skutki. Szczególnie gdy w tym miejscu pracowała seryjna morderczyni, która do zup i kotletów dodawała silnie toksycznego talu. Tamara Iwaniutina, zwana Kijowską trucicielką, marzyła o posiadaniu czarnej wołgi i chlewika. I nie wahała się zabić każdego, kto stanął jej na przeszkodzie w realizacji tych marzeń. Do historii przeszła jako ostatnia stracona kobieta w ZSRR.

Zabójca z autostrady w okolicy New Bedford to seryjny morderca odpowiedzialny za śmierć co najmniej dziewięciu kobiet i zaginięcie dwóch kolejnych w New Bedford w stanie Massachusetts w okresie od marca 1988 do kwietnia 1989 roku. Podejrzewany jest on również o wiele innych napaści na kobiety. Chociaż ofiary zostały zabrane z New Bedford, wszystkie zostały znalezione przy drogach w okolicznych miejscowościach, w tym Dartmouth, Freetown i Westport. Tożsamości sprawcy nie udało się ustalić.

Cisza w domu przy Bulwarze Roberta Schumana 55 w Nantes, we Francji trwała od wielu dni. Sąsiedzi, przyzwyczajeni do widoku idealnej rodziny: uśmiechniętej matki, czwórki dobrze wychowanych dzieci i szarmanckiego ojca, zaczęli coś podejrzewać. Okiennice były zamknięte na głucho. Samochody stały na podjeździe, ale nikt nie odpowiadał na pukanie…

Siedemnaście lat - tyle trwała walka Cheryl Williams o sprawiedliwość, w imieniu jej zmarłego w niejasnych okolicznościach syna. O poranku 16 grudnia 2000 roku Mike Williams wyszedł z domu, by zapolować na kaczki. Po szeroko zakrojonych, ale bezskutecznych poszukiwaniach niemal wszyscy uwierzyli w to, że prawdopodobnie zjadły go żerujące w jeziorze aligatory. Jednak prawda okazała się jeszcze bardziej przerażająca…

Andre Crawford to seryjny morderca grasujący w latach 90-tych na terenie chicagowskiej dzielnicy Englewood. Po burzliwym dzieciństwie próbował służby wojskowej, jednak dość szybko wyleciał ze względu na uzależnienie od narkotyków. Po zwolnieniu dyscyplinarnym wrócił do Chicago. Pomieszkiwał u znajomych i w opuszczonych budynkach. Często zmieniał pracę, a wieczory spędzał w towarzystwie prostytutek. To właśnie one najczęściej padały jego ofiarą.

Sprawa Potwora z Machali to historia o bestiach, które żyją pośród nas i cierpliwie czekają na swoją szansę. O sprawiedliwości, która, choć czasem nieproporcjonalnie łaskawa, czasem spóźniona, potrafi w końcu dopaść nawet trudnego do zauważenia w tłumie zbrodniarza.

„To była niczym nie wyróżniająca się, normalna rodzina” – stwierdził później rzecznik policji w Eislingen. Ojciec, matka, dwie córki – studentki oraz 18-letni syn, Andreas H. Ten ostatni, razem z kolegą, Frederikiem B., postanowili przejąć majątek państwa H. Drogą do tego celu stało się poczwórne zabójstwo. Gdy w Wielki Piątek 10 kwietnia 2009 roku policjanci podjechali pod dom Andreasa, nikt z nich nawet nie pomyślał, że ten młody, zrozpaczony mężczyzna siedzący na schodach i pocieszający go kolega są sprawcami dokonanej z zimną krwią zbrodni.

Richard Jabulani Nyauza to pochodzący z RPA seryjny morderca, który odebrał życie 16 kobietom. Zaczął zabijać krótko po zakażeniu wirusem HIV w 2002 roku. Tego samego roku został aresztowany w związku z innym przestępstwem, ale został zwolniony w 2005 roku po uznaniu go za niewinnego. Kilka tygodni później powrócił do mordowania. W procesie sądowym został skazany na 16 wyroków dożywocia oraz dodatkowe 140 lat więzienia.

Są zbrodnie, które wstrząsają sumieniami. Zbrodnie, które na zawsze zmieniają postrzeganie zła. I są historie, które, raz usłyszane, pozostają w pamięci na zawsze. Ta jest jedną z nich. To opowieść o niewyobrażalnej stracie, o śledztwie, które zmroziło krew w żyłach nawet najtwardszych policjantów i o złu, które przybrało najbardziej niewinną z masek, twarz dziecka…

Dla Micki Kanesaki to miał być romantyczny rejs wycieczkowcem. Dla Lonniego Kocontesa – okazja do popełnienia zbrodni doskonałej. Ani z jednych, ani z drugich planów nic nie wyszło. Kilka dni po wypłynięciu MS Island Escape z hiszpańskiej Majorki Kocontes zgłosił zaginięcie partnerki. Twierdził, że mogła wypaść przez burtę. Jej ciało, podobnie jak prawda o jej śmierci, miało na zawsze pochłonąć morze. Jednak przez jeden błąd stało się inaczej…