Na de bloedige executie, dumpen de moordenaars de lichamen van de tsaar en zijn gezin in een oude mijnschacht. De plek bestaat nog altijd en is, in schril contrast met wat de communisten bedoelden, een bedevaartsoord voor de tsaristen geworden. Johan en Ward staan stil bij de impact die de moordpartij gehad heeft in de honderd jaar die er ondertussen op gevolgd zijn.

Johan en Ward zijn aangekomen in Jekaterinburg. Op de plek waar Nicolaas II zijn laatste weken doorbracht, staat nu een grote kerk: de Chram-na-Krovi, de Kerk op het Bloed.

Nicolaas II, tsaar van Rusland, de goddelijke Gezalfde, wordt in februari 1917 van de troon gestoten door de goddeloze communisten. In een kerk in Soezdal, een klein dorpje een paar honderd kilometer ten oosten van Moskou, proberen Johan en Ward te achterhalen wat dat betekent voor een man, die zichzelf altijd heeft gezien als vertegenwoordiger van God op Aarde.

3 maanden voor zijn dood, op 17 juli 1918, wordt Nicolaas II, de laatste tsaar van Rusland, met zijn gezin naar Jekaterinburg gebracht, de hoofdplaats van de Oeralprovincie. Wat Nicolaas nog niet weet, is dat het zijn eindbestemming wordt. Van zijn tocht, maar ook van zijn leven. Ward en Johan reizen ook met de trein naar Jekaterinburg en onderweg lezen ze in de dagboeken, die Nicolaas bijhield in die woelige dagen.

Ward Bogaert en Johan de Boose starten hun reis in het spoor van de laatste tsaar in Moskou. Voor ze de trein richting Jekaterinburg nemen, bezoeken ze het Kremlin, het centrum van de huidige politieke macht in Rusland. Vladimir Putin wordt hier en daar de nieuwe tsaar genoemd en laat zich dat welgevallen. Maar gaat de vergelijking tussen tsaar en president, en tussen Poetin en Nicolaas, wel op?